Ik heb ouders die denken dat de hele wereld om hun kind draait. Hoe ga ik daar mee om? 

Ouders zijn geen ‘uitzonderlijk soort’. Ouders zijn mensen met kinderen. Zoals je leraar wordt als er kinderen aan je worden toevertrouwd. Ouders hebben de natuurlijke neiging om liefdevol bezorgd te zijn over hun kinderen. Het is belangrijk - precies zoals bij de leerlingen - om mét de ouders te praten in plaats van óver hen. In gesprekken komt het voor dat ouders de belangen van hun kind behartigen, terwijl de leraar oog moet hebben voor alle kinderen. Hoewel ouders en leraren allebei het beste voor hebben met een kind, kunnen visies ver uit elkaar liggen. Ouders hebben vooral een andere verantwoordelijkheid dan leraren. Om ervoor te zorgen dat gesprekken zinvol verlopen is het belangrijk dat ouders hun verhaal mogen vertellen. Dat dat goed gehoord wordt. En dat daar op doorgevraagd wordt. Maar ook dat je de tijd neemt om het perspectief van de school ernaast te leggen. Als de twee verhalen niet bij elkaar komen is de vraag: hoe kunnen we beide belangen zo goed mogelijk behartigen? Overtuigen werkt vaak niet. Luisteren, begrip tonen en je eigen verhaal helder houden, werkt vaak wel. Als de gedachten van de ouders in de ogen van de leraar echt verwerpelijk zijn, kun je het kind leren dat we verschillende manieren zijn om tegen dingen aan te kijken. En dat je in je leven de kans krijgt om jouw eigen juiste keuzes te maken. De stemmen van kinderen en ouders en leraren moeten allemaal gehoord worden. Maar maak ook duidelijk aan ouders dat hun kind het allerbelangrijkste kind is in de school. En dat je dat tegen álle ouders zegt!