Al die verhalen over misbruik. Wat kan ik doen?

Misbruik en mishandeling kunnen doorgaan, omdat volwassenen de gedachte niet verdragen dat familie, vrienden of bekenden hiertoe in staat zouden zijn. En dus wegkijken. Zelfs bij een niet-pluis-gevoel. Als leraar, coach of begeleider is het belangrijk om zelf uit het domein van machtsmisbruik te blijven om kinderen te kunnen helpen die nog geen stem hebben. Hoe?

• Handel altijd in openheid. Deuren open. Collega erbij.
• Creëer tegenmacht. Macht kan worden misbruikt als mensen zonder tegenmacht kunnen opereren. Organiseer een weerwoord.
• Praat en laat praten. Bespreek emoties en ervaringen, zodat kinderen op verhaal kunnen komen. Niet omdat kinderen meteen moeten vertellen wat er gebeurd is (je bent geen rechercheur), maar omdat er naar ze geluisterd wordt (je bent een pedagogisch oplaadpunt).
• Communiceer over je onderbuikgevoel. Spreek je niet-pluis-gevoel uit. Dat is spannend, maar dat kun je doen door je dilemma voor te leggen. “Ik vind het lastig om te zeggen, maar ik zou niet willen dat er iets gebeurt wat slecht is voor een kind…” Beter nu een lastig gesprek dan op de reünie te horen krijgen dat je goed dacht, maar niets deed! Voorkomen is beter dan te vrezen!