Hoe weet je of je een goede leraar bent?

Dat is een grote vraag. In mijn podcast “Het mysterie van de goede leraar” heb ik veel verhalen en antwoorden gevonden. Je kunt niet voor ieder kind een goede of de beste leraar zijn. Kinderen hebben uiteraard hun voorkeuren. Soms hoor je pas op de reünie terug hoe ze precies over je dachten. Toch heb je zelf de hele dag een indruk van hoe de interacties verlopen en wat het effect zou kunnen zijn. Leerlingen willen weten wie je bent. Dus is het sowieso belangrijk dat je jezelf laat kennen. Een leraar die zich openstelt, geeft leerlingen de kans om zich ook open te stellen. Natuurlijk moet je passie hebben voor je vak. Van mijn Japanse leraar Mr. Kanamori leerde ik dat een leraar ‘recht van spreken’ moet hebben. Dat betekent dat hij spreekt vanuit zijn eigen ervaring. Zelf. Als persoon. Niet als een verlengstuk van een systeem. Natuurlijk niet als hij spreekwoorden behandelt of de stelling van Pythagoras uitlegt. Maar wel tussen de instructies en lessen door. Ervaringen staan niet ter discussie. Ze vertellen de leerlingen dat er een mens in de professional zit. Wat je beleeft, is anders dan wat je weet. Dat is niet te toetsen. Maar daardoor leren kinderen je kennen en kunnen ze zelf ook op verhaal komen.